hoe één detail alles kan veranderen
Het was een rustige zondagmiddag toen ik bij Karin op de koffie kwam. Haar grijze roodstaart Max zat op zijn favoriete plek aan het raam.
Normaal begroet hij me altijd luidkeels, maar deze keer bleef het stil. Zijn veren zaten wat opgeblazen en hij knabbelde niet zoals gewoonlijk aan het speeltje in zijn kooi.
“Hij is gewoon een beetje sloom vandaag,” zei Karin, terwijl ze mijn blik volgde. Maar ergens voelde ik dat er meer aan de hand was.
Kleine dingen die opvallen
We kletsten door, maar in mijn onbewust bleef ik opletten. Een paar kleine dingen vielen me op:
- Hij zat vaker op 2 poten een beetje wijd en zonder ontspannen houding
- Zijn ogen leken minder alert
- Hij had zijn favoriete snack laten liggen
Toen Karin hem uit zijn kooi haalde, spreidde hij zijn vleugels niet zoals normaal. Hij stapte wel op haar hand, maar bleef een beetje naar voren hangen, alsof hij zijn evenwicht moest zoeken.
Op dat moment dacht ik... Als ze wist waar ze op moest letten, dan had ze misschien eerder gezien dat Max niet lekker is
Waarom zulke momenten belangrijk zijn
Papegaaien zijn meesters in het verbergen van ongemak. In de natuur is dat een overlevingsstrategie: een vogel die zwak oogt, loopt risico. In onze huiskamer betekent het dat we subtiele signalen vaak pas opmerken als het al langer speelt.
En precies dáár zit het verschil: weten waarop je moet letten geeft rust, zekerheid en soms zelfs de kans om op tijd te handelen.
Meer kennis geeft meer rust
Om verzorgers daarbij te helpen, maakte ik een observatie- en kennisboek voor verzorgers.
Het is geen medisch handboek, maar een praktisch hulpmiddel dat je laat zien:
- Hoe je veranderingen in gedrag en houding herkent
- Welke observatiepunten belangrijk zijn
- Hoe je een eenvoudig overzicht maakt die je helpt bij twijfel
- 14 veelvoorkomende situaties en signalen die iedere verzorger zouden moeten kennen
Alles wordt uitgelegd in gewone mensentaal, zonder ingewikkeld jargon, zodat je het direct in de praktijk kunt gebruiken.
Terug naar Max
Een paar dagen later belde Karin me op. Ze was toch even langs de vogelarts geweest en gelukkig was ze er op tijd bij.
Als ik dit eerder had geweten… zei ze.
Ik hoorde opluchting in haar stem, maar ook een vleugje spijt.
Je vogel kan je niet vertellen wat er aan de hand is maar je kunt wel leren zijn stille taal te verstaan.
Het Observatie- en kennisboek voor verzorgers geeft je daarbij de juiste handvatten.
